De Rode Lynx is verhuist

nieuwe artikelen worden voortaan op Rodelynx.nl gezet. Dit blog wordt niet meer bijgehouden!

ga naar de nieuwe site

ff er vantussen

dit blog gaat er ff van tussen en komt niet meer terug!

....althans, ik ben op vakantie en jullie zoeken het maar uit met de acties! Midden juli ben ik terug en lanceer ik rodelynx.nl, met een radicaal ontwerp :)

Demonstratie tegen schuldenstelsel in Amsterdam

Studenten demonstreren tegen de afschaffing van de stufi en de introductie van een schuldenstelsel en geven daarmee de aftrap voor meer protest in het najaar. Eerder waren er demonstraties in Utrecht en Groningen

Dat Juncker EU-voorzitter wordt toont corruptie EU aan.

I support facial expressions

Het is knap hoe openlijk corrupt de EU is. Nep-verkiezingen, gehannis met subsidies, vriendjespolitiek aan de top en loze verhuizingen. De EU is alle schaamte voorbij.

De EU is een staatsvorm in wording die zonder enig overleg met de inwoners van bovenaf is gebouwd sinds de jaren '50. Het is altijd een project geweest van de betrokken staten en de aldaar gevestigde grote bedrijven. Een project waar alle betrokken Europese staten van profiteren. De EU was in de jaren '70 inmiddels zo groot geworden dat de heersers zich zorgen begonnen te maken over de legitimiteit van de EU. Het was inmiddels veel meer dan een simpel economisch verband tussen staten en in de jaren '70 hadden genoeg Europeanen laten zien tijdens grote protestbeweging niet zomaar alles te pikken wat regeringen hun voortschotelen. Hiervoor bedacht men een 'democratisch' element: het Europees Parlement, met Europese verkiezingen. 

Het is belangrijk dit in de oren te knopen. De Europese verkiezingen zijn er niet omdat twee-en-een-half decennium na de eerste aanzetten tot de EU onze heersers spontaan een neiging tot democratie kregen. Deze verkiezingen zijn er puur en alleen om het bestaan van de EU te voorzien van legitimiteit. De verkiezingen gaan dan ook niet werkelijk ergens over. Niet alleen heeft het EU parlement amper wat te zeggen, de werkelijke besluiten liggen nog steeds bij de afzonderlijke regeringen wiens vertegenwoordigers geregeld bijeenkomen om het een en ander te bekokstoven. Regeringen die hun de inwoners van hun respectieve staten overigens ook niet vertegenwoordigen (noem mij eens een aantal populaire Nederlandse regeringen uit de afgelopen 20 jaar). Het resultaat is dat de EU niet alleen anti-democratisch is maar ook corrupt.

De grootste portie uit het EU budget is het landbouwbudget. Dit wordt bekokstoofd tussen staten. Frankrijk, dat tamelijk grote land, heeft een relatief achterlijke landbouwsector, en krijgt dus veel poen. Verder geeft de EU Frankrijk de mogelijkheid op een internationaal niveau nog mee te spelen, ook al is sinds het interbellum hun eigenlijke internationale macht werkelijk getaand. Dat is hun ding met de EU. In ruil hiervoor willen ze onderdeel zijn van de EU en zich de facto laten leiden door Duitsland en zijn economische macht. De achterlijke Franse landbouw biedt verder een achterlijk rechts Frans electoraat dat rechtse idioten als De Gualle en Sarkozy kan steunen als tegenwicht tegen de klassebewuste Franse werkende klasse. Dit is een aantal voorbeelden voor één staat. Ten behoeve van hun specifieke belangen tolereren Europese landen dit soort Franse zaken, zoals ze ook bereid zijn de onzinnige verhuizing van de ene Europese hoofdstad naar de andere, zodat men soms even in Frankrijk vergaderd. Het heeft niets te maken met een verheven Europa-gevoel of iets dergelijks. Dit soort kwesties zullen nooit werkelijk besproken worden tijdens Europese verkiezingen of aan de kiezer overgelaten worden. Ik noem het corruptie.

Juncker is nu aan de beurt om EU-voorzitter te worden. Dit is in achterkamertjes bekokstoofd tussen staten. Cameron was boos, want met deze 'pro-EU kandidaat' kan hij zich lastiger electoraal verdedigen tegen de UKIP die zoveel stemmen van zijn partij heeft afgesnoept. Het heeft niets te maken met recht doen aan een verkiezingsuitslag of iets dergelijks. Cameron wilt Juncker niet omdat het de belangen van de Conservatieve Partij schaadt. Gelukkig voor Cameron is de EU corrupt tot het bot en nu hij stennis schopt kan hij waarschijnlijk wel ergens anders hoog in het EU apparaat een hem vriendelijke kandidaat krijgen. Merkel zou Rutte, die politiek dicht bij Cameron staat, benaderd hebben. Lang geleden had men een term voor dit soort praktijken: kuiperijen. Dit is vriendjespolitiek. Dit is het verdelen van prestigieuze posten in achterkamertjes. Dit is corruptie. Precies hetzelfde werkt het systeem van Eurocommissarissen.

De euro is ook al zo'n corrupt voorval geweest. Het is van te voren bekokstoofd tussen regeringen, ons is weinig gevraagd. De Nederlandse regering heeft in 1992 een wisselkoers weten vast te leggen. Die gold ook nog in 2002. Gerrit Zalm lachte in zijn vuistje. Met de wisseltruuk gingen de Nederlanders massaal het schip in. We kregen minder euro's per gulden dan ze werkelijk waard waren. Zo konden de lonen gedrukt worden. Ondertussen konden slimme handelaren hun prijzen flink verhogen. In ons deel van de wereld vindt niet corruptie plaats zoals in bijvoorbeeld Latijns Amerika, waar je een agent wat geeft om onder een boete uit te komen of een douanier wat geeft om langs de grens te komen. Hier vind vooral een meer geraffineerde en ook brutere vorm van corruptie plaats. Zij daar aan de top hebben de banken, de bedrijven, de staten, de media. Die positie weten ze tot het maximale uit te buiten om een loopje te nemen met de werkende mensen. Deze corruptie is intrinsiek verbonden aan de hele aard van het kapitalisme.

Bezetting op Amsterdam Science Park

Het nieuwe behangen

De Rode Lynx test een nieuwe manier van behangen: koffiemelk

Opsporing verzocht, werkend of kapot: anti-stakingsrobot

Om werkers naar de makken van de bazen te doen luisteren heeft het Zuid-Afrikaanse terroristische bedrijf Desert Wolf een anti-stakingsrobot uitgevonden. Dit vliegende apparaat kan van afstand chemische wapens op werkers vuren. De eerste 25 van deze martelwerktuigen zijn al in omloop. De Rode Lynx is van mening dat werkers er goed aan doen een tegentactiek te verzinnen.

The Skunk is equipped with 4 high-capacity paint ball barrels firing at up to 20 bullets per second each, with 80 Pepper bullets per second stopping any crowd in its tracks.
The current hopper capacity of 4000 bullets and High Pressure Carbon Fiber Air system it allows for real stopping power. Bright strobe lights, blinding Lasers and with on-board speakers enables communication and warnings to the crowd.
Equipped with a FLIR Thermal camera, full HD video colour camera, on board recording, full telemetry data link and long range control link, this unit is unique.
The powerful Octa copters can also be operated in formation by a single operator. The Desert Wolf Pangolin ground control station is used for system management. What makes the Pangolin unique is the operator and his team are also under full video and audio surveillance. Every move, every decision, every command is recorded.
The lifting capability of the Skunk is 45 Kg due to the eight powerful electric motors with 16 Inch props.
Bron:  Desert-Wolf.com

De eerste 25 ('meer dan twee dozijn') van deze vreselijke dingen zijn gekocht door een Zuid Afrikaans mijnbedrijf. In Zuid Afrika willen mijnwerkers nogal eens het werk neerleggen. De bazen willen dan nog wel eens samen met hun vrindjes in de regering hard optreden. In augustus 2012 veroorzaakte de politie een bloedbad bij Marikana. Het politiegeweld van toen kon echter niet de kracht van de werkers indammen. De werkers wonnen en kregen 22% meer loon dan voorheen. Dit inspireerde de Zuid Afrikaanse werkende klasse en 2012 was het jaar met het meeste protest sinds het einde van de Apartheid. Deze beweging ondermijnde nog verder de legitimiteit van de politieke elite, met name het ANC. Zo ontstaan grote belangen bij bazen en regering om stakingen zoals Marikana effectiever te kunnen onderdrukken. De Skunk is hier één van de uitkomsten van.

Zelfs politieagenten en ME'ers zijn mensen. Ze kunnen gevoelens tonen en daardoor minder effectief zijn dan verwacht als ze op mishandelen en moorden uitgestuurd worden. Ook kunnen ze zich zelfs tegen hun opdrachtgever keren en verbroederen met actievoerders. Maar ze kunnen ook zelf gedood worden. Daar heeft de Skunk geen last van.

Waar in ons voordeel is, is dat wij geen gevoelens richting de Skunk hoeven te koesteren afgezien van haat. Wij hoeven geen enkele terughoudendheid te betrachten als wij zo'n ding zien vliegen. Het is absoluut gerechtvaardigd is stukje privé-bezit te vernietigen. In tegenstelling tot een politieagent, aangezien die altijd nog een mens blijft.

De vraag is dan natuurlijk hoe wij dit ding uit de lucht kunnen halen. Mijn vermoeden is dat een ouderwetse katapult dat al zou moeten kunnen doen. Maar een aantal welgemikte kogels zou het ook moeten doen. Hoe dan ook, breng mij een anti-stakingsrobot, werkend of kapot, en je zult rijkelijk beloont worden.

Bestuurlijk mooi weer spelen in Amsterdam Oost

Onder het mom van lokale democratie en participatie voltrekken zich onder andere in Amsterdam-Oost een flink aantal veranderingen. Stadsdeelraden zijn afgeschaft en vervangen door bestuurscommissies die vooral een doorgeefluik zouden moeten zijn van wat de bewoners vinden. Tegelijkertijd zijn deze democratische instituten zodanig opgezet dat ze zelf haast niets meer te zeggen hebben, maar vooral uitvoerders zijn van gemeentelijk beleid. Ondertussen lijkt de SP aldaar met de VVD in bed te gaan. Wat is er aan de hand in Oost? 

Dit artikel is enkele weken geleden geschreven en verdwaald geraakt tussen andere bestanden. De inhoud is nog steeds op datum.

Als we bij het begin beginnen dan moeten we eerst kijken naar de bestuurscommissie die is ontstaan in Oost en hun bestuursakkoord. Er is geen oppositie en coalitie meer. Over dat laatste jubelde de kersverse bestuursvoorzitter Ivar Manuel in de meest recente uitgave van het lokale blaadje Dwars. Van de VVD tot de SP, iedereen zit in de commissie en heeft bijgedragen aan het bestuursakkoord. In de discussie rondom collegevorming in de centrale stad is er door een aantal partijen nog negatief gereageerd op voorstellen die zouden leiden tot al te brede coalitie met een grote meerderheid in de raad. Het gevaar zou dan zijn dat er te weinig oppositie zou zijn in de raad, terwijl oppositie een belangrijke rol speelt in het 'scherp' houden van de coalitie. Deze vlieger gaat kennelijk niet op in Oost. In andere stadsdelen zijn er wel als vanouds coalities en opposities ontstaan.

De bestuurscommissie zelf is positief over deze nieuwe ontwikkeling, die wordt gebracht als onderdeel van een soort van doorbraak die geforceerd wordt in de politiek. Wat even vergeten wordt is dat prominente Amsterdamse politici als Andrée van Es (Groenlinks) sterk hebben gepleit tegen het afschaffen van de stadsdelen. Vaak is het gegaan in de media over hoe 'lokale democratie' ten onder zou gaan als de stadsdelen afgeschaft zouden worden. Hoe het ook zij, nu de afschaffing van de stadsdelen nu eenmaal een feit is, is de democratie er kennelijk alleen maar sterker van geworden.

Ergens doet de deelname van links tot rechts op een cynische manier recht aan 'Oost'. Want wat is Oost? Is Oost dan een eenheid, een 'volk' of coherente groepering met bepaalde specifieke belangen? Oost loopt van IJburg tot de Oosterparkbuurt, van Java-eiland tot aan Watergraafsmeer en verder, deels tot over de Amstel. Oost is een samenraapsel van zeer verschillende buurten en tot voor kort bestond Oost zelfs uit verschillende stadsdelen. In Oost zijn rijke buurten, oude buurten, nieuwe buurten, arme buurten, witte buurten, veelkleurige buurten, veryupte buurten, noem maar op. Oost is niet zomaar veelzijdig: het is allesbehalve een coherente eenheid. De bestuurscommissie weerspiegelt dit.

Het bestuursakkoord is ook geen coherente tekst. Het is voor een deel bestuurlijk mooi weer spelen, voor een deel oud nieuws, voor een ander deel doet de bestuurscommissie uitspraken over beleidsterreinen waar zij tamelijk weinig over te zeggen heeft of grip op heeft. Ik ga een aantal stellingen af.

'Dit bestuur wil de achterstand verkleinen die veel jongeren in Oost op de arbeidsmarkt hebben'.

Dit is een loze belofte: dit is al sinds mensheugenis zogenaamd het beleid van de Amsterdamse politiek. De achterstand van grote groepen jongeren blijft. Concreet worden de plannen van de bestuurscommissie ook niet.

'Het stadsdeel zal zich inzetten voor een woningvoorraad die past bij wat de bewoners van Oost nodig hebben'.

Dit is à priori larie omdat 'Oost' geen eenduidige behoefte aan woningen heeft: het is immers geen eenheid. Bovendien verandert juist door woonbeleid de demografische samenstelling van Oost snel: werkers er uit, yuppen er in. Maar ook gaat dit voorbij aan het feit dat het stadsdeel bitter weinig te zeggen heeft over woonbeleid. Ook over het woonbeleid spuit de bestuurscommissie dus loze frasen.

In Oost gebeurt zeer veel qua woonbeleid. IJburg is opgespoten om er een yuppenparadijs op te bouwen. Ondertussen word veel te weinig geïnvesteerd in onderhoud van sociale huurwoningen in Oost. Het huidige bestuur gaat hier niet mee breken. Dit is een politiek die, hoe je het ook went of keert, mensen die al lang in de werkersbuurten van Oost wonen achterstelt en yuppen van buiten het stadsdeel naar Oost wilt trekken. Hoe je het went of keert, over Oost wordt woonpolitiek gemaakt die alles behalve 'voor de bewoners van Oost' is: het is gericht op mensen die nog niet in Oost wonen.

'Daarnaast willen we streven naar minder lange wachtlijsten voor een sociale huurwoning, meer koop en huur in het middensegment, geschikte woningen voor stadsgezinnen en goede woningen voor ouderen'.

Wie weet hoe de woningmarkt in Amsterdam werkt kan niet anders dan zich hard op afvragen hoe de bestuurscommissie dit voor elkaar denkt te krijgen. Dit stel bestuurders die net aan zeggenschap hebben over bloemperkjes willen zich inzetten voor minder lange wachtlijsten? Zelfs al zouden ze het menen, dan zou het ze niet lukken. Dit is dus ook al loze praat.

Het staat verder haaks op al het eerder gevoerde beleid in Oost. En let wel, ondanks al hype rondom de zogenaamde verandering in de stadsdeelkantoren, àlle partijen in Oost zitten in de bestuurscommissie en hebben bijgedragen aan het bestuursakkoord, dus ook de partijen die de afgelopen jaren het beleid hebben gemaakt. Gooien zij hun eigen beleid van de afgelopen jaren in de prullenmand? Neen.

Daarnaast is het belachelijk om te denken dat dit allemaal even geregeld gaat worden zonder een ambitieus stedelijk uitbreidingsplan. De woonvoorraad in Oost is beperkt en je kan eenvoudig weg niet èn meer koopwoningen èn meer sociale huur èn èn èn realiseren. Om het allemaal nog erger te maken zijn veel van de partijen die in Oost in het bestuur zitten landelijk verantwoordelijk voor maatregelen die de woonmarkt op slot hebben gegooid en huurders op absurde kosten jagen.

'Het stadsdeel moet het de ondernemers verder zo gemakkelijk mogelijk maken. Waar dat kan, willen we zorgen voor minder regels en bureaucratie'.

Dit soort opmerkingen zouden reden moeten zijn voor een SP om niet deel te nemen aan een coalitie. Wat wordt hier concreet mee bedoeld? 'Minder regels en bureaucratie' is hol liberaal populisme. Over welke regels hebben we het? Regels die werkers beschermen tegen bedrijven? Regels die het milieu beschermen tegen bedrijven? Regels die grote festivals uit parken houden? Regels hebben inhoud maar zijn de term 'regels' zelf is leeg. Tenzij je deze opmerking zo plat mogelijk interpreteert: 'alle ruimte voor ondernemers, geen bemoeienis met de vrije markt'.

Ik ga niet een exegese maken van het bestuursakkoord. Bekijk deze goedesamenvatting in enkele zinsneden op oost online en oordeel zelf. Zoals over de opmerking 'In Oost kan iedereen zichzelf zijn'. Alsof racisme en politierepressie slechts bestaat buiten Oost.

Alhoewel? Vooruit, nog één punt. Het belangrijkste punt.

'Hét speerpunt voor deze periode is om het bestuur dichter bij de bewoners te brengen'.

Laten we even beginnen bij de feiten. Op de leden die in de bestuurscommissie zijn gekomen is bij elkaar opgeteld 35.540 keer gestemd. Amsterdam Oost had in 2013 122.847 inwoners. Dat wilt zeggen dat, als we even uitgaan van een gelijkblijvend inwonertal, in totaal 87.307 mensen niet gestemd hebben. Amper één op de drie inwoners heeft op een lid van de bestuurscommissie gestemd. Het zou de bestuurscommissie sieren als ze genoeg realiteitszin aan de dag konden leggen om dit simpele feit te constateren: er is een enorm gat tussen het bestuur en de bevolking, juist op lokaal niveau. 'Hoe komt dat?' is de essentiële vervolgvraag. Zonder antwoord hierop kan het idee om het bestuur dichter bij de bewoners te brengen nooit meer zijn dan een vroom en obligaat voornemen.

Eén punt waarop het bestuur van Oost en 'de bewoners' mijlenver uit elkaar liggen is het Oosterpark. Dit is aangewezen als een nieuw festivalterrein. Het wilt nogal eens gebeuren dat de buurt om het park heen met veel overlast zit tijdens de opbouw, het festival zelf en tijdens de afbouw, maar dat ze vervolgens hun eigen park niet in kunnen. De buurt baalt hier al tamelijk lang van. Om deze lucratieve festivals meer ruimte te bieden wilt het stadsdeel de boel verbouwen en flink wat bomen kappen. In ieder geval het vorige bestuur had zo geen boodschap aan het protest van de bewoners die ook met acties hun mening duidelijk lieten blijken.

Nu lijkt het dus dat het nieuwe bestuur wèl luistert naar de omwonenden van het Oosterpark. Er is een akkoord gesloten met de Vereniging Vrienden van het Oosterpark. Grote besloten festivals worden geweerd uit het Oosterpark en verspreid over heel Oost. 25 procent minder bomen zullen gekapt worden. De Vereniging noemt dit een stap in de goede richting, maar is nog niet helemaal tevreden. Hoe dan ook lijkt Ivar Manuel hier zijn eerste democratische wapenfeit geboekt te hebben.

Alhoewel? Waarom ging Manuel hier mee akkoord? Omdat de Vereniging dreigde met een rechtszaak. Hier had het stadsdeel geen zin in. Het akkoord is handjeklap tussen de vereniging en het stadsdeel. De vereniging liet de rechtszaak vallen en Manuel zei toe dat er minder festivals zouden komen en er minder gekapt zou worden. Het is dus niet zo dat Manuel als rechtgeaarde democraat die het bestuur dichter bij de mensen wilt brengen à priori wilde luisteren naar de mensen. Daar was dreiging en actie voor nodig. Achteraf, let maar op, zal het wel zo gespind worden.

Verder mogen we nog wel even kritisch zijn op de vele bewonersinitiatieven die zogenaamd democratisch uit te grond worden gestampt in Oost, zoals de bekende Meevaart. In de troonrede werd de participatiemaatschappij al aangekondigd, die de (lang geleden teloor gegane) verzorgingsstaat vervangt. Deze participatiemaatschappij komt hier op neer: wat de overheid vroeger voor je deed, moet je nu zelf doen. Daar kan je dan wel een kleine tegemoetkoming voor krijgen, of voor gestraft worden, zoals als je ouders in huis neemt. Maar de kernopzet is dat burgers taken van de overheid overnemen en voor minder of voor nop gaan doen. Het is in de kern een lompe bezuinigingsmaatregel die extra werk en kosten betekent voor de werkende klasse.

Dit is in Oost al lang aan de gang. De Meevaart, een buurtcentrum waar allerlei initiatieven georganiseerd worden, is onderdeel van een poging de (tamelijk dysfunctionerende) welzijnsorganisaties te vervangen door initiatieven van burgers. In ruil hiervoor krijgen ze wat tegemoetkoming, het kan immers niet helemaal voor nop, en een beperkte zeggenschap. De uiteindelijke zeggenschap over wat gebeurd ligt nog steeds bij het stadsdeel, dat de subsidiekraan dicht kan draaien wanneer het hun blieft.

Het is niet vreemd dat veel bewoners gretig op deze ontwikkeling ingaan, moe als ze zijn van de eerdere welzijnsorganisaties. Het is ook alleen maar goed dat ze dingen voor hun buurt willen organiseren. Maar laten er geen illusies zijn over de intenties van het stadsdeel. De beperkte zeggenschap is niets anders dan wisselgeld voor het moeten uitvoeren van allerlei werk. Er zit geen werkelijke democratische intentie achter.

Wie dit allemaal zo beziet kan niet anders dan concluderen dan dat de kreet 'het bestuur dichter bij de mensen brengen' ofwel een loze kreet is, ofwel een rookgordijn voor rechts beleid.

Dichtbij.nl schreef 'Het akkoord zou nog niet definitief zijn omdat de bestuurscommissie van mening is dat de rol van bewoners en ondernemers uit het stadsdeel belangrijk is de invulling van het akkoord. Daarom is dichtbij.nl benieuwd wat er volgens jou nog in het bestuursakkoord moet komen te staan'. Dit is vreemd als we de burgerlijke logica volgen. Hiervoor zijn immers net toch verkiezingen geweest? Je kiest op een bepaalde partij met het idee dat hun beleid uitgevoerd gaat worden. Of werken die verkiezingen dan niet? Het achteraf online ophalen van punten voor het bestuursakkoord lijkt ook niet echt te werken. In de 46 dagen sinds de publicatie van dit artikel hebben in totaal 0 mensen gereageerd. Wellicht omdat de mensen heus niet zo dom zijn om te geloven dat het stadsdeel daadwerkelijk is geïnteresseerd in wat ze vinden.

Elders op Oost Online reageert iemand onder de naam Tiers Bakker op een publicatie over het bestuursakkoord op 8 april: 'niemand heeft zijn handtekening onder dit bestuursaccoord gezet. dit bestuursaccoord is niet meer of minder dan een startschot: uitgangspunt'. Tiers Bakker is de fractievoorzitter van de SP in de bestuurscommissie in Oost. Op de SP Oost website is hierover niets te vinden, ook in het Parool is hierover niets terug te vinden. Het is een wat zonderlinge post. Vreemd ook, aangezien haast iedere publicatie het wel degelijk heeft over een akkoord.

Het is maar te hopen dat deze 'Tiers Bakker' daadwerkelijk Tiers Bakker is en de SP zijn handtekening niet onder dit akkoord heeft gezet. 

Toevoeging 18 juni: Ondertussen is de Valreep, een van de meest bruisende plekken in de buurt, ontruimd. De bestuurscommissie gaat gewoon door waar eerder de stadsdeelsraad mee bezig was. De SP heeft nog steeds niet officieel ontkend akkoord te zijn gegaan met dit bestuursakkoord.

De maoistische wandeltocht

Jawel, de Rode Lynx blijkt al die tijd al een Maoist te zijn geweest. Een Maoistische wandelaar, om precies te zijn.

Wat Jet wil, wil Jetta niet

Ere wie ere toekomt, scherp opgemerkt.

Beste -,
De ene Jet (minister Jet Bussemaker) wil dat we meer gaan lenen. 'De meeste mensen draaien hun hand er niet voor om,' stelt de minister op haar weblog. Voor deze Jet is lenen de gewoonste zaak van de wereld. ‘Lenen doen we bijna allemaal,’ schrijft ze trots als aanmoediging voor studenten om zich tienduizenden euro’s studieschuld op de hals te halen.
Gek genoeg wil die andere Jet (staatssecretaris Jetta Klijnsma) precies het omgekeerde. ‘Het voorkomen van schulden heeft mijn volle aandacht,’ zei ze meerdere malen. Wat haar betreft gaan we schuldenproblemen – die er zijn of dreigen voor één op de zeven huishoudens – in de kiem smoren. Het officiële kabinetsbeleid is dan ook ‘het voorkomen van schulden en het verbeteren van de schuldhulpverlening.’
Wat Jet wil, wil Jetta dus niet. De één nodigt studenten uit om een schuld van dertigduizend euro op te bouwen, de ander wil schulden voorkomen en bedrijven die misleidende kredietreclames maken juist flink beboeten.
Als Jetta consequent is dan deelt ze haar hoogste boete uit aan degene die verantwoordelijk is voor de grootste misleidende kredietreclame van deze week. Jet verdient Jetta’s boete als straf voor het stimuleren van onverantwoorde schulden. Een dikke studieschuld voor álle studenten is de slechtst denkbare start voor jongeren die nog met werken moeten beginnen.

Emile Roemer

MARCH FOR FREEDOM GOT VIOLENTLY ATTACKED BY POLICE IN LUXEMBOURG!!!

MARCH FOR FREEDOM GOT VIOLENTLY ATTACKED BY POLICE IN LUXEMBOURG!!!

people without save status from the march were arrested during an action
in front of a meeting of EU ministers of interior. Police is blocking
the other remaining people. SHOW SOLIDARITY, SPREAD THE WORD!

bericht van Mouthena

hey all
today march to freedom get attact from police
and 12 people get arrestet and still
problem theere
about naji and hicham from we are here are okay
and more informetion Emir tell me he put
all information about what happen today !!
and I tok with naji and hicham are okay richt now
we hop evry think be okay !!!!
and still police there and refugees and activiste
call legal tim for 12 peoples geting arestit!!!
and olso march group wanna do action for people
arestet !!!
more informetion go to web or fcb page !!!


love and paece and freedom
Chekh el mouthena 

---

meer niet bekend

Japan weer wil een echt leger

De Japanse regering is bezig de pacifistische grondwet overboord te gooien en wilt weer een echt leger

Unilever en Remia zijn seksistisch bedrijven

Het wordt wel eens gezegd dat alledaagse vormen van seksisme de stereotypering van vrouw en man nog het meest in stand houden. Zo'n voorbeeld was recent uitstekend te zien op het Amsterdamse Muiderpoortstation. Unilever, één van de grootste Nederlandse multinationals, plaatste een advertentie tegenover een advertentie van Remia. Van beide advertenties spat de bekrompenheid af.

Perron 2/3.

Remia: act like a man, eat like a man. Black Jack barbequesaus. Een explosie, een Amerikaanse actiefilmacteur in militair tenue. Barbequesaus is mannelijk, explosies zijn mannelijk, geweld en kracht zijn mannelijk. Vrouwen eten geen barbequesaus.

Een niet zo gewelddadige macho is minder dan een man. Dus mannen, wees gewelddadig. Wees een seksist als Rambo.

Daar letterlijk tegenover:

Unilever: Lipton Green 'wijvendrankje'. Een vrouw is kuis, maar ook altijd presentabel en vriendelijk. Ze dient aan haar lijn te denken, of althans haar gezondheid, en drinkt dus iets dat hopelijk een klein beetje naar groene thee smaakt. Ze plooit haar lichaam zo dat haar borsten goed onder de aandacht worden gebracht.

Fraai is verder nog dat deze seksistische beeldvorming ook nog één is gecentreerd op het stereotype blanke man en vrouw.

Nu is het natuurlijk zo dat er weinig mannen als Rambo zijn en weinig vrouwen zoals deze dame. Kapitalisme biedt je gelukkig de mogelijkheid een identiteit aan te schaffen. Als je als vrouw paradeert met een flesje Lipton Green in de hand, ben je ergens een beetje een lange stralende blondine met priemende tieten. Als je als man Remia barbeque saus eet, dan ben je een beetje Rambo.

Het is allemaal weer bijzonder fraai. En dan wilt het nog gebeuren dat sommigen socialisten beschuldigen van 'propaganda maken' of 'ideologisch bezig zijn'. Terwijl als je rondloopt door de stad je aan één stuk door geïndoctrineerd wordt door commerciële propaganda die je de status quo inprent, en het idee geeft dat alles wat daarbuiten bestaat aan ideeën, zoals socialisme, vreemd is.

Wilders verkiezingsposters

Kwam deze oude plaatjes ergens op m'n harde schijf tegen...had ik geloof ik nog nooit online gezet

Aan vooravond 25.000e bezoek aan Rode Lynx: nieuw websiteontwerp!

Ja, nu zou ik kunnen zeggen, 'om te vieren dat De Rode Lynx nu bijna 25.000 keer is bezocht bouw ik  nu eens een echte website' maar eigenlijk heb dat er niets mee te maken. Het heeft er ook niets mee te maken dat De Rode Lynx voor geen meter te vinden is via google. Ik bouw deze website alleen maar om een website te bouwen.

Affijn, dit is pas het tweede ontwerp van een website die ik maak en ik ben er nog mee bezig (de onderkant is er nog, geen archiefbla etc). Op en aanmerkingen zijn bijzonder welkom:

Het kabinet heeft geen visie

Daarom stemmen wij D66


---
de rode lynx heeft eens een ochtend vergooid met een minicursus photoshop

Stem SP, stem voor Nederland, stem voor onze middenklasse?

Ewout van den Berg, landelijk coördinator van de IS, schrijft waarom we zouden moeten stemmen op de SP. De stem-envelop op de mat roept bij mij weerzin op. 'Stem 22 mei!' Nee, liever niet eigenlijk. Tegelijkertijd weet iedereen dat stemverhoudingen er wel toe doen. Het is een kwestie van voors en tegens, en een wijze socialist denkt verder na dan zijn eerste weerzin bij het ontvangen van de stem-envelop. De Rode Lynx is alleen nog niet overtuigt van de SP-stem en legt uit waarom.

Ewout voert twee redenen aan waarom we zouden moeten stemmen op de SP. Het eerste punt is het klassieke punt over de socialistische partij in een parlement als volkstribuun. 'In de eerste plaats kan kritiek op het Europese project van de banken en belastingontduikende multinationals veel meer mensen bereiken wanneer dit gebeurt vanuit Brussel dan wanneer dit alleen gebeurt vanuit Den Haag.' De tweede reden is: als wij niet stemmen wordt Wilders&co groter. De SP is een 'alternatief voor racisten zoals Wilders'. Terecht stelt Ewout aan het eind dat werkelijke verandering komt van het opbouwen van de strijd op de werkvloer en een anti-racistisch links. Daar heb ik geen meningsverschil met hem. Van het belang van SP stemmen ben ik echter nog niet overtuigt. Er zijn namelijk nog een aantal andere overwegingen die je dient te maken.

Laten we eerst even kijken naar het argument van de socialistische parlementariër als volkstribuun. Ewout beweert dat het geluid van de SP een groter bereik heeft als het vanuit Brussel komt dan wanneer het slechts uit Den Haag zou komen. Dit punt klopt. Door in een europarlement te zitten geef je legitimiteit aan je eigen geluid, verschijn je vaker in de media, en dergelijke. De vraag is natuurlijk wat voor geluid dat is. Want wij gaan er gemakshalve even vanuit dat de SP het geluid van de werkvloer, van de strijd in Nederland tegen bezuinigingen, racisme etc. eventjes ook vanuit Europa laat horen. Maar het geluid van de SP over Europa en in Brussel verschilt wezenlijk van het geluid in Den Haag. Let goed op, deze kritiek is dus in de eerste plaats een kritiek op de SP in en over Europa.

Van het blog van SP Europarlementariër Dennis de Jong, 28 april 2014: 

‘Vijf jaar geleden kreeg ik van MKB-NL en de brancheorganisaties een boodschappenlijstje mee. Dat lijstje is bepalend geweest voor mijn activiteiten in het Europees Parlement. Vandaag laat ik me graag afrekenen, en hoop ik weer nieuwe wensen mee te krijgen. Het MKB wordt in Brussel veel te weinig gehoord, zeker als de belangen afwijken van die van de grote bedrijven’. De aanwezige MKB’ers waren onder de indruk van de geboekte resultaten en van de ernst die de SP maakt met het inlossen van concrete beloftes. De Jong: `Het is fantastisch dat de voorzitter van MKB-NL, Michaël van Straalen, de SP noemt als meest MKB-minded partij van Nederland. Dat schept echter ook verplichtingen: de volgende vijf jaar wil ik opnieuw bewijzen dat de SP geen lippendienst bewijst aan het MKB, maar echt werk maakt van de behartiging van hun belangen.’ Verder hoor ik tamelijk weinig over een 'neoliberaal Europa' bij de SP. Dat geluid is echt marginaal geworden.

Als ik zo vrij mag zijn dit even in klassiek marxistische termen te vatten, dan is de SP een partij die er trots op is het hardst op te komen voor deze middelgrote kapitalisten en kleinburgers uit de eigen natiestaat. Maargoed, deze kapitalisten en kleinburgers hebben natuurlijk niet bedrijven waar slechts robots staan. Er werken werkers. De SP kiest niet hun kant, maar de kant van hun uitbuiters, de kant van de kapitalisten. Nog erger, de SP kiest kant voor kapitalisten uit slechts de eigen natiestaat. Kan iemand mij op dit punt het verschil met het nationalistische liberalisme uitleggen? Het verschil met het socialisme is eenvoudig te duiden. Socialisme is sinds jaar en dag per definitie internationalistisch en is per definitie de politiek van de zelfbewuste werker. Het is dus niet de politiek van de nationalistische kapitalist. Met andere woorden, de SP is in Europa per definitie géén socialistische partij.

Dit wordt verder gestaafd door racistische en nationalistische retoriek waarvan ik mij afvraag of ik wel wil dat deze beter te horen is. De SP liep eerder met spandoeken zoals 'Ons antwoord op de crisis: minder Brussel'. 'Helaas doet ook de SP steeds meer concessies aan deze politiek die de democratie binnen de natiestaat verheerlijkt', schrijft Ewout. Dat is wel erg zwak geformuleerd. De SP verdedigd de natiestaat in al zijn smerige glorie. En wat ik de SP ook niet zal vergeven is hun uitspraken over een 'Polentsunami' (dixit Paul Ulenbelt), waarmee zij de VVD rechts inhaalden. Dit nationalisme en racisme speelt werkers tegen elkaar uit en is méér dan verwerpelijk: het is het tegendeel van wat een socialist zou moeten zeggen.

Ewout stelt vervolgens dat deze SP een alternatief kan zijn voor Wilders. Het bovenstaande overwegende stel ik vast dat de SP absoluut geen alternatief is voor Wilders. Als het gaat om nationalisme dat versterkt de SP het geluid van Wilders in Europa. Als het gaat om racisme dan hoop ik maar dat de SP zijn mond houdt, want als ze hun mond opentrekken dan komt er geregeld zulke racistische lulkoek uit die partij, zoals in het geval van Paul Ulenbelt, dat we hier helaas ook moeten stellen dat de SP het geluid van Wilders versterkt.

Daarmee verwijs ik beide argumenten van Ewout om SP te stemmen naar de prullenmand.

Vreemd genoeg geeft Ewout niet het inmiddels klassieke IS-argument om SP te stemmen. 'Een SP-overwinning op 12 september strooit zand in de machine van Rutte en creëert daarmee de mogelijkheden voor effectieve oppositie – in de Kamer, maar vooral ook op straat, in de bedrijven en op de universiteit, daar waar we democratie werkelijk vorm kunnen geven', schreef Max van Lingen, ook een kameraad, op 28 augustus 2012. De IS beargumenteert steevast dat we SP moeten stemmen omdat dat a) het linkse geluid in de varia representatieve instituten versterkt (zie Ewout) en b) het rechts moeilijker maakt om dingen door te drukken (zie Ewout) en wij, anderzijds, dingen eenvoudiger geregeld krijgen en c) een overwinning voor de SP geeft werkers zelfvertrouwen, een nederlaag voor de SP zorgt voor een deuk in dat zelfvertrouwen.

Het punt dat als de SP groot is in de tweede kamer, bijvoorbeeld, dat je dan dingen eerder geregeld krijgt met protesten is voor mij erg belangrijk. Dat merkte ik ook toen ik actief was bij de vluchtelingen. Steevast onze meest betrouwbare bondgenoot in de kamer was Sharon Gesthuizen van de SP. Als zij daar niet had gezeten had dat onze beweging enorm beknot. Als de SP en in dit geval ook Groenlinks kleiner was geweest in de kamer, dan had onze beweging minder druk uit kunnen oefenen op Teeven. Dit gelde ook voor toen ik nog actief was als student en menig universiteit bezette. Jasper van Dijk van de SP wilde altijd wel even langskomen en was als het ware een verlengstuk van ons in de kamer. Daar heb je wat aan als beweging. Dus als het gaat om de landelijke verkiezingen stem ik wel degelijk SP. De vraag is nu of dit argument opgaat voor de SP in Brussel. Ik denk het niet. Het Europarlement is immers een tamelijk zielig instituut in Europa en de besluiten worden niet hierdoor genomen. En het punt van volkstribuun heb ik eerder onderuit geschoffeld.

Rest nog het klassieke punt dat een SP overwinning werkers vertrouwen geeft etc. Hier heb ik een simpel antwoord op. Deze verkiezingen boeien mensen niet, de politiek uit het Europarlement volgt haast niemand (en zeker ik ook niet). Dat effect op het zelfvertrouwen zal dus minimaal zijn, wellicht is dat dan ook waarom Ewout dit argument achterwege laat.

Dan kan ik nu als laatst mij richten op het punt van überhaupt stemmen of niet. Ik stel vast dat het Europarlement een wassen neus is die op de EU geplakt is om het te voorzien van legitimiteit. Het is iets fundamenteel anders dan de tweede kamer. Het is een nep-parlement. Het is geenzins een volksvertegenwoordiging. De pro-EU lui willen dat je stemt. Het verleent hun namelijk legitimiteit die ze nodig hebben om door te gaan met hun project. Hoe lager de opkomst, hoe minder makkelijk zij dingen erdoorheen zullen kunnen drukken.

Samsom over het kinderpardon

Samsom over het kinderpardon: Ik kan me niet uitlaten over de uitvoering, want de uitvoering is nog gaande.
Automobilist over zijn ongeluk: Ik kan me niet uitlaten over mijn ongeluk, want ik boor mij nog steeds in het betonblok met 120 Km/u

Marxisme Festival Live #4 de relevantie van Lenin - welke Lenin?

Sommige mensen beginnen hun zondag met een croissantje en wat sinaasappelsap. Op het Marxisme Festival begonnen een flink aantal socialisten hun wekelijkse rustdag met een discussie over Lenin. Ian Birchall, een bijzonder ervaren Britse Marxist, kwam vertellen. Opnieuw hadden de organisatoren van het festival het aantal benodigde stoelen flink onderschat.

'Links', stelde George Galloway, een bekende Britse linkse sociaal-democraat, 'zou eens moeten ophouden over dode Russen'. Aldus begint Birchall zijn bijeenkomst. Inderdaad, stelt Bichall, te pas en te onpas worden dode Russen gebruikt op links. Maar dat wilt niet zeggen dat we Lenin zouden moeten laten liggen. Een revolutie is een duik in het onbekende. Om ons een beeld te geven van wat we kunnen verwachten en wat we zouden kunnen doen zullen we terug moeten kijken naar eerdere revoluties. De geschiedenis is kenbaar, in tegenstelling tot de toekomst.

Birchall besteed erg veel tijd aan het bestrijden van opvattingen over Lenin. 'Lenin is niet dat dictatoriale figuur dat altijd gelijk had, in tegendeel'. Centraal in zijn betoog staat dat Lenin veel fouten beging, maar flexibel was en continu zijn opvattingen bijstelde. Leren van de werkende klasse en strijd. Birchall gaat zelf zo ver om te bestrijden dat er iets is als de Leninistische partij. Birchall is één van de oer-IS'ers. 'Lenin maakte organisatievorm afhankelijk van politiek. Hoe hij organisatievorm zag was afhankelijk van de omstandigheden'. Er zijn dus volgens Birchall geen set formules die Leninisme definiëren. Daarmee verworden De Socialist, centralisme en dergelijke Leninistische uitgangspunten van hun voetstuk gestoten, ze worden betwist, ze moeten zichzelf continu bewijzen.

Aldus is het wel een leerzame bijeenkomst. Birchall maakt veel van de feilbaarheid en menselijkheid van de Bolsjewieken. Citaten en anekdotes voegt hij fraai in in zijn betoog. Eén anekdote is bijzonder het vernoemen waard. Er was in 1917 op een gegeven moment een staking de vrouwelijke textielarbeiders. Zij gingen langs een districtshoofd van de bolsjewieken, die hun echter adviseert om niet te staken, sterker nog, hij zei zelfs dat ze een pamflet zouden moeten maken waarin de staking werd afgeraden!

Deze werksters, vertelt Birchall, besloten niet te luisteren. Hun staking verspreidde naar andere werkplekken en een paar weken later was de tsaar gevonden. De bolsjewieken zaten er dus even naast. Zoals ze er op andere momenten ook naast zaten. Wat hen echter onderscheidt was dat ze verbonden waren met de klasse en continu daarvan leerden.

De strekking van het verhaal is duidelijk: marxistische organisatie kan je niet werkelijk vaststellen in een aantal set tijdloze regels, maar is iets dat je leert vorm geven aan de hand van geschiedenis, de strijd, de omstandigheden.

Birchall heeft nu echter met name vertelt wat Lenin niet was. Een van de toebehoorders werpt hem dan ook terecht voor de voeten, zonder hem er op aan te vallen, dat er wel degelijk een aantal dingen zijn die je uit de revolutionaire geschiedenis kan tillen aan lessen. Zoals de onafhankelijke organisatie van revolutionairen.Ondertussen krijgt Birchall de ene na de andere pittige vraag op zich afgevuurd, die opzich een inleiding van minstens een half uur waard zijn. De Rode Lynx krijgt nog bijval van Birchall dat mensen hun eigen Lenin construeren en dat dat ook kan. Daarmee vergeleek Birchall de teksten van Lenin met de bijbel, waar je ook alles uit kunt halen. Dat vindt ik nou leuk als je bedenkt dat ik hierover eerder heb geschreven.

De rest van de bijeenkomst vulde zich met name met vragen aan Birchall en bijdrages die zich richten op wat dan de lessen zijn uit die tijd. De volledige opname van de inleidingen zullen overigens de komende tijd op het kanaal SocialistTV van de IS op youtube gezet worden.

De eigenlijke versie van dit artikel telde 1000 woorden en is helaas verloren gegaan, dit is een snelle tweede versie. Mea culpa.

Marxisme Festival Live #3 - Discussie over de sociaaldemocratie loopt uit de hand

Verhitte discussie gister op het Marxisme Festival over 'waarom bestaat de sociaaldemocratie nog'. In een zaal waar meer dan alle stoelen gevuld waren namen bepaalde socialisten opmerkelijke posities in en moest de sociaal-democratie het op alle niveau's ontgelden. In de zaal zaten echter ook socialisten die zelf aangesloten zijn bij een sociaaldemocratische partij, en socialisten die veel samenwerken met sociaaldemocraten. Wat volgde was niet noodzakelijk de meest productieve discussie.

Rob Gerritsen hield een inleiding over de ontwikkeling van de sociaaldemocratie, vanuit de 19e eeuw tot nu. Wat er volgde stond echter niet helemaal in relatie tot de opzet van de discussie of de inleiding. De eerste helft van de discussie bestond er voornamelijk uit dat een aantal ultralinksen zoals 'Wibo van de IBT' ('International Bolshevik Tendency') hun verontwaardiging over de sociaaldemocratie en andere socialisten zo hard mogelijk wilden laten horen. Daarbij geholpen door een tamelijk bij elkaar geraapte hoeveelheid Marxistische en quasi-Marxistische terminologie. 

'De sociaal-democratie moet worden afgeschaft' 'de sociaal-democratie zijn agenten van de bourgeoisie'. Veel verwijzingen naar de original sin van de sociaal-democratie, hun capitulatie voor imperialisme en steun voor WO I in 1914. Pleidooien van geïsoleerde 'revolutionairen' voor een revolutionaire voorhoedepartij van de arbeidersklasse die wel geworteld zou zijn in de arbeidersklasse omdat de sociaaldemocratie dat niet zou zijn. Stellingen dat 'sociaal-democratie' de ernstigste vorm van sabotage van revolutie is. 'Sociaal-democraten hebben het fascisme voorbereid'. In al deze beweringen zit een kern van waarheid, maar het zijn uiteindelijk ultralinkse fantasieën die niets te maken hebben met een marxistische analyse of een gids voor actie.

Twee mensen liepen weg, en voor de aanwezige SP'ers moet het ook wat ongemakkelijk geweest zijn. Nu was het zo dat één van die aanwezige SP'ers vervolgens komende bezuinigingen door de SP ging verdedigen, wat SP'ers telkens vaker (schande!) doen. Maar de aanwezige sektariers, ik noem het zoals het is, sloegen de plank volledig mis. Ze waren bezig zichzelf te profileren ten koste van zinnige discussie. In plaats van een sociaal-democraat te overtuigen wisten zij hen te vervreemden. 

Maar dat hadden we natuurlijk ook aan onszelf te danken. Want wij bleven, in de inleiding, het antwoord op de vraag 'waarom blijft de sociaal-democratie' schuldig. Vervolgens konden dan sektariers de volgende waanzin uiten (parafrasen): 'Lenin was volledig verbaasd over het verraad van de sociaal-democratie in 1914. Hij wilde het eerst niet geloven. Daarom deed hij een studie en ontdekte dat er een arbeidersaristocratie was, een laag van de arbeidersklasse die omgekocht is door de bourgeoisie, dat is de sociaal-democratie'.

Leninverheerlijking. Toevallig had iemand eerder op de dag diezelfde theorie van de werkersaristocratie aangehaald, en hem onderuit gehaald. Deze theorie verklaart namelijk niet waarom mensen toch achter de sociaal-democraten achter blijven lopen. Wat ons brengt tot de vraag: waarom blijft dan de sociaal-democratie bestaan? Er zijn institutionele redenen waarom partijen als de SP en PvdA bestaan, zoals hun reeele invloed op het bestuur van het land, en in het geval van met name de PvdA, hun grip op de vakbeweging.

Maar de fundamentele reden dat sociaal-democratie bestaat heeft met iets diepers te maken. Onder het kapitalisme hebben socialistische werkers in overgrote meerderheid geen revolutionair bewustzijn. Zij hebben een reformistisch bewustzijn. Over bewustzijn en de rol van werkers zelf stappen de sektariërs graag heen. Zij zien namelijk de werkende klasse als een hulpeloze prooi in de handen van altijd verradende sociaal-democraten. Dat is een belediging voor hun intelligentie en eigen handelen.

Sociaal-democratie ontstaat vanuit de klassestrijd in het kapitalisme buiten revolutionaire situaties. Die strijd creeert reformistisch bewustzijn. Dat bewustzijn karakteriseert zich onder andere door een vertrouwen in besturen en grote leiders, in tegenstelling tot zelforganisatie. Het is ook een gebrek aan zelfvertrouwen, dat zich ook uit in het geloof dat de werkende klasse niet in staat is zelf socialisme te scheppen maar dat we kunnen en moeten vertrouwen op bourgeois instituties zoals het parlement voor de wetgeving en de politie om onszelf onder controle te houden. Het is een angst voor grote verandering, angst om kwijt te raken wat men al heeft, en dus een vertrouwen in geleidelijkheid en een angst voor geweld.

Afijn, ik kan het hier niet volledig uiteen gaan zetten want dan zou deze post veel te lang gaan duren. Sociaal-democratie speelt in op dit bewustzijn. Revolutionaire organisatie sluit hier niet op aan. Op het moment dat de klassestrijd zich toespitst en een revolutionaire situatie ontstaat vallen de massa's te winnen voor een revolutionair perspectief. Op het moment dat er geen revolutionaire situatie is continu met een gestrekt been op de sociaaldemocratie in gaan brengt revolutie geen klap verder. Het punt is dan dat je moet begrijpen, zoals Lenin en Trotski waarde ultralinksen, dat je moet samenwerken met de massa's en dus met hun massa-organisaties, de sociaal-democratische partijen en organisaties. En dat gaat niet als je hun continu aan het uitschelden bent.

Marxisme festival live #2 - heden en verleden met Rosa Luxumburg

Toegegeven, het is lastig om èn verslag te doen èn te filmen èn voor te zitten. De Rode Lynx heeft zich in een hoekje gewurmd van de bijeenkomst 'Waarom blijft de sociaal-democratie bestaan?' Aangezien de bijeenkomst is geprogrammeerd tegenover Emory Douglas van de Black Panthers zal het hier wel iets rustiger zijn. Maar erg rustig is het nergens op het marxisme festival dit jaar.
Ik moest voorzitten bij 'Wie was Rosa Luxumburg'? Een stevige bijeenkomst dus over marxistische geschiedenis. Opnieuw verwachtte ik niet dat het een bijzonder drukke bijeenkomst zou zijn. Maar haast iedere stoel was gevuld, tot mijn verbazing. Een kameraad was uit Engeland overgekomen, ze was eerder in Nederland actief maar woon & werkt nu daar, om te vertellen over Luxemburg.
Kate Dear vertelde ronduit over Luxemburg. Dat was erg verlichtend, maar in de 25 minuten die er voor stonden kom je natuurlijk nooit erg ver. Binnen de IS kennen we Luxemburg het best van haar discussie die ze in de SPD heeft gevoerd eind 19e eeuw met de 'revisionisten', wat uitmonde in haar boek 'hervorming of revolutie'. Dit is niet weinig geholpen doordat de IS een vertaling van dat werk heeft geproduceerd. Maar Kate slaagde er verder in om Rosa echt neer te zetten als mens, iemand die zich wat miskend voelde, iemand die zich onzeker voelde als prominente vrouw in een door mannen gedomineerde partij.
Het beste kwam echter in de discussie. Vooraan zat een man die maar bleef reageren, gevraagd en ongevraagd, op alles in de discussie. Hij was zou enthousiast op zijn stoel heen en weer aan het wiegen dat zijn stoel in een zakte. Dat heb ik nog nooit meegemaakt bij een marxistische meer theoretische discussie.
Het verhaal vanuit de IS werd echter prachtig aangevuld door de bezoekers. Luxemburg had allerlei belangrijke analyses gemaakt, die helemaal onderbelicht waren gelaten door de inleider! Gelukkig waren er veel ervaren Marxisten in de zaal die daar vol overgave over konden praten. Wat niet wegneemt dat de ook simpele vragen gesteld konden worden, dit vulde juist elkaar aan.
Iemand vanachter in de zaal van ook buiten de IS, die zichzelf identificeerde als iemand uit het FNV ledenparlement, vroeg zich af hoe Luxemburg zich verhield tot haar vrouwelijkheid en het feminisme. Want daar hield ze zich niet echt mee bezig. In de discussie kwamen we er achter dat Luxemburg zich niet wilde laten wegzetten als vrouw, en zich daarom niet voornamelijk bezig wilde houden met vrouwenzaken. De leiding van de SPD had haar dit gesuggereerd. Wat niet betekende dat het haar koud liet. Het schijnt dat zij een soort arbeidsdeling had met haar goede vriendin, Clara Zetkin. Zij zei over haar en haarzelf: 'wij zijn de enige mannen in de SPD!'.
Later in de bijeenkomst relateerden de mensen in de zaal de theorieen en ervaringen van Luxemburg aan vanalles uit hun eigen praktijk. Een activist uit Duitsland relateerde het aan het organiseren van radicale referenda in Berlijn. De FNV Ledenparlementarier relateerde het aan het radicaliseren van de vakbondsachterban. Het is goed te zien hoe een gemengde zaal in zo'n bijeenkomst elkaar kan aansteken in enthouasiasme en collectief lessen kan trekken uit de socialistische geschiedenis en het heden.
Tijdens het schrijven van dit verslagje komen ondertussen zoveel mensen bij 'waarom blijft de sociaal-democratie' binnen dat er niet genoeg stoelen zijn. Het is opmerkelijk, mensen komen dus echt niet slechts voor die paar bijeenkomsten met 'grote namen', we kunnen echt concluderen dat mensen komen voor de diepgang.

Marxisme festival van start - actieverslag!

Het jaarlijkse marxisme festival is weer van start gegaan. Enkele honderden mensen zullen de komende twee dagen radicale bijeenkomsten volgen over de strijd tegen racisme, de strijd op de werkvloer, een feministische tentoonstelling bezoeken en vooral ook elkaar ontmoeten . De Rode Lynx is voornemens iets van een live blogje bij te houden.
Om een uurtje of tien verzamelt de IS zich, of althans, zij die het gister niet te laat hebben gemaakt of van ver moeten komen, voor het CREA gebouw in Amsterdam. Zoals het goede socialisten betaamd vermanen wij onszelf nog even vandaag flink ons best te doen. Het heeft wat ritueels, als een soort bezweringsspreuk voor een groot moment. Het Marxisme Festival is dan ook echt een grote jaarlijkse gebeuertenis voor de IS. Met iets van 100 leden zo'n festival neer kunnen zetten, is keer op keer een flinke prestatie.
Maar dan moet het nog wel even gebeuren. Dat is ieder jaar toch even spannend. Hebben we wel genoeg gemobiliseerd? Komen mensen wel voor het hele festival of alleen voor die Black Panther? De bezoekers maken het festival voor een belangrijk deel. Als er te weinig mensen zijn dit er automatisch weinig pit in. Als je dan in een bijeenkomstzaal zit om 10:55, 5 minuten voor een eerste bijeenkomst, en er zit welgeteld één persoon (plus de rode lynx) in de zaal, dan begin je wel wat zenuwachtig te worden.
En dan heb je nog de concurrentie tussen de bijeenkomsten, altijd leuk voor de sprekers van de net iets minder interessante bijeenkomsten. Arme kameraad die geprogrammeerd is tegenover Emory Douglas. Deze ochtend is Ewout van den Berg geprogrammeerd tegenover Anja Meulenbelt, die gaat vertellen over 'boze witte mannen'. 10:57, en nu zitten nog slechts 3 mensen in totaal in de zaal. Oeps. 'Tsja, de eerste bijeenkomst die wil nooit zo vlotten eh' vertel ik de andere twee mensen in de zaal. Wat verbaasd kijken zij mij aan. Ik zie ze vraagtekens stellen. Oeps.
11:03 en in ene zitten er dertig mensen in de zaal. Ok. Zenuwen waren voor niets. Zo te zien kunnen genoeg mensen zich interesseren voor een discussie over de Europese economie. Auke den Otter uit Utrecht heet de mensen welkom en Ewout begint zijn verhaal. We krijgen een verhaal te horen over wat het Europese project is, hoe de Europese economie er voor staat. 'De euro is er niet gekomen om de vrede te bewaren maar om werkers in landen tegen elkaar uit te kunnen spelen' en 'de euro moet een reservemunt worden, een concurrent voor de dollar, die zich meerwaarde kan toe-eigen'. Maar dat er achter de Euro veel tegenstrijdige belangen schuil gaan, zoals tussen de kern en de periferie in Europa. 'De overschotten van de één zijn de tekorten van de ander'. De zaal luistert aandachtig. We zijn los, we hebben het weer geflikt.
Wellicht komt het doordat de crisis inmiddels jaren duurt, en schijnbaar het gewoon op economisch beleid we al jaren hetzelfde voor de kiezen krijgen, maar het praatje van Ewout is weinig vernieuwend. Het is wel overzichtelijk. We krijgen keurig uitgelegd hoe staten het spelletje spelen om hun neoliberale beleid er door heen te drukken. Ik merk dat het bij mezelf ook een beetje is weggezakt. De ene na de andere rechtse leugen wordt door Ewout doorgeprikt. Als je je nog ooit af vroeg hoe het kan dat de beursen toch zo hoog staan terwijl de economie zo slecht er voor staat, dan moet je deze inleiding binnenkort terugkijken op SocialistTV, het youtube kanaal van de IS.
Dan in ene komt er een pittig stukje in de inleiding. Ewout gaat met grote sprongen door Marx' theorie van de dalende winstvoet en de tegenstrevende tendensen, de theorie die over de lange termijn de economische ontwikkeling bepaalt. Hier begint hij wat te haperen en praat hij met wat minder zelfvertrouwen. Vervolgens wordt het nog lastiger, want hij past de theorie toe op de crisis van de jaren '70 en de ontwikkeling tot de zwakke groei van de de jaren 1990. Nu wordt het echt interessant. Hoe interessanter en pittiger de discussie wordt, hoe moeilijker Ewout het heeft. Op een gegeven moment zit hij te peuteren aan het doek dat op de tafel ligt. Maar hij komt er doorheen en krijgt een stevig applaus achteraf.
De discussie is ook prachtig. Het gaat allemaal wat snel en valt niet echt bij te houden. Freek van Marx21 vertelt over de Duitse economie onder de andere dat sinds 1990 de definitie van een werkloze in Duitsland 17 keer is aangepast, en dat het niet allemaal zo mooi is in Duitsland als het lijkt. Dat er ook veel zogenaamde 'een euro banen' zijn. De productiviteit is omhoog gegaan maar de lonen liggen al twintig jaar nagenoeg op een effectieve nullijn, waardoor er een verschuiving is van arbeid naar kapitaal. Ook prachtig is de opmerking 'Ik vindt het opmerkelijk dat de vakbonden zo blij zijn met de huidige kleine opleving want volgens mij laat dat zien dat ze geen idee hebben hoe ze met crisissituaties kunnen omgaan. Ze hebben geen echt strategie voor massa-ontslagen en bedrijfssluitingen'.
Peter vertelt over een ander effect van de crisis. Voor hem had iemand het al over de 'ecologische crisis', maar Peter zet het licht op de 'humanitaire crisis', zoals in Griekenland. Deze bijeenkomst wordt telkens beter. Dat voorspelt veel goeds voor de rest van het festival.